Boemerangbeleid

Een opvallend en eigenlijk heel schokkend woord: boemerangbeleid. Sharon Stellaard deed onderzoek naar het beleid in de jeugdzorg en in het passend onderwijs en lichtte haar conclusies toe bij de KIK-bestuurders. Haar conclusie: “Hervormingen worden primair ingegeven door de onbedoelde gevolgen van de daaraan voorafgaande hervorming. Beleid werkt als een boemerang.” Wat bedoelt Sharon daarmee? We zoomen even in op de jeugdzorg.

Alle grote beleidswijzigingen door de jaren heen in de jeugdzorg, bijvoorbeeld in 1985, 2001, 2013 en 2024, gaan uit van dezelfde knelpunten en aannames en gaan – best gek – door met hetzelfde type oplossingen en creëren dus weer dezelfde problemen. Jaar in jaar uit zie je zinsneden terugkomen als: zorg zo dicht mogelijk bij huis en zo kortdurend mogelijk, jeugdhulp die aansluit bij behoeften van jeugdigen en gezinnen, dat gaan we regelen door samenwerking op regionaal niveau en met een doelmatige uitvoering  en dat moet uiteindelijk goedkoper worden. Oeps, weer niet gelukt! Sharon noemt dit een aanhoudende tragiek. “Haar bevindingen geven gegronde redenen om de aannames over de verwachte effecten van beleid kritisch te onderzoeken. Hoewel beleidsvorming altijd met onzekerheden gepaard gaat, kunnen onjuiste aannames ertoe leiden dat beleid niet de gewenste resultaten oplevert of zelfs averechts werkt. Sharon pleit daarom voor meer aandacht voor de kwaliteit van deze aannames, zodat beleidskeuzes beter onderbouwd zijn en voldoen aan de eisen van een rechtvaardig en effectief bestuur.” Het is goed om ons daar bewust van te zijn en deze valkuilen bij het – relatief jonge – beleid van de kinderopvang te voorkomen.

Hier kun je meer lezen over het boemerangbeleid.